இந்தியாவை ஆண்ட டாப் 10 மன்னர்கள்... லிஸ்ட்டில் இருக்கும் ஒரேயொரு தமிழ் மன்னர் யார் தெரியுமா?

சந்திரகுப்த மௌரியர்

மௌரிய பேரரசின் நிறுவனர் மற்றும் கிரேட்டர் இந்தியாவின் பெரும்பகுதியை ஒரே மாநிலமாக ஒன்றிணைத்த முதல் பேரரசர் ஆவார். கிமு 322 முதல் கிமு 298 இல் தன்னுடைய மகன் பிந்துசாராவுக்கு ஆதரவாக தன்னார்வ பதவி விலகும் வரை அவர் ஆட்சி செய்தார். சந்திரகுப்த மௌரியர் இந்திய வரலாற்றில் ஒரு முக்கிய நபராக இருந்தார். அவர் அதிகாரத்தை பலப்படுத்துவதற்கு முன்பு, இந்திய துணைக் கண்டத்தின் பெரும்பகுதி சிறிய மாநிலங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டது, அதே நேரத்தில் நந்த பேரரசு சிந்து-கங்கை சமவெளியில் ஆதிக்கம் செலுத்தியது. தமிழ் பகுதிகள் (சேர, சோழர் மற்றும் பாண்ட்யா) மற்றும் நவீன மாநில ஒடிசா (கலிங்கா) தவிர, தனது ஆட்சியின் முடிவில் கிட்டத்தட்ட அனைத்து இந்திய துணைக் கண்டத்தையும் கைப்பற்றி அடிபணியச் செய்வதில் சந்திரகுப்தர் வெற்றி பெற்றார்.இது இந்திய வரலாற்றில் இதுவரை கண்டிராத மிகப்பெரிய பேரரசாகும்.

அசோகா மௌரியர்

இவர் பொதுவாக அசோகா மற்றும் அசோகா தி கிரேட் என்று அழைக்கப்பட்டார், மௌரிய வம்சத்தின் பேரரசர் ஆவார், அவர் கிமு 269 முதல் கிமு 232 வரை கிட்டத்தட்ட அனைத்து இந்திய துணைக் கண்டங்களையும் ஆட்சி செய்தார். இந்தியாவின் மிகப் பெரிய பேரரசர்களில் ஒருவரான அசோகர் மேற்கில் இந்து குஷ் மலைகளிலிருந்து கிழக்கில் வங்காளம் வரை பரவியிருந்த ஒரு சாம்ராஜ்யத்தை ஆண்டார், இன்றைய தமிழ்நாடு மற்றும் கேரளாவின் சில பகுதிகளைத் தவிர முழு இந்திய துணைக் கண்டத்தையும் உள்ளடக்கியது. தங்கள் முன்னோர்களால் வெல்ல முடியாத கலிங்கத்தை இவர் வென்றார், ஆனால் அந்த போரில் எண்ணற்ற உயிர்கள் பறிபோயின. 1,00,000 இலட்சத்திற்கும் அதிகமானோர் இறந்தனர், 1,50,000 மேற்பட்டோர் நாடுகடத்தப்பட்டனர். இந்தியாவில் பேரழிவை ஏற்படுத்திய போர் இதுதான்.

ராஜராஜ சோழன்

கி.பி 985 மற்றும் 1014 க்கு இடையில் ஆட்சி செய்த இந்தியாவின் மிகப்பெரிய பேரரசர்களில் ஒருவர் ராஜராஜ சோழன் ஆவார். சோழர்களின் பெருமைகளின் முன்னோடியாக இவர் விளங்கினார். அவரது ஆட்சியின் போது தான் சோழ வம்சம் ஒரு பெரிய சாம்ராஜ்யமாக உருவாகத் தொடங்கியது. இந்தியாவில் பல ராஜ்யங்களை வென்றதன் மூலம், அவர் சோழ சாம்ராஜ்யத்தை தெற்கில் இலங்கை வரையிலும், வடகிழக்கில் கலிங்கா (ஒடிசா) வரையிலும் விரிவுபடுத்தினார். ராஜ ராஜ சோழர் தென்னிந்தியாவின் மிகப் பெரிய இறையாண்மை வாய்ந்த மன்னராவார், வீரம் மிக்க வெற்றியாளரும், பேரரசை உருவாக்குபவருமான, இவர் திறமையான நிர்வாகி, கலை மற்றும் கட்டிடக்கலையின் சிறந்த புரவலராக இருந்தார். அவரது ஆட்சிக் காலத்தில் பிரபல தமிழ் கவிஞர்களான அப்பர், சம்பந்தர் மற்றும் சுந்தரர் ஆகியோரின் நூல்கள் சேகரிக்கப்பட்டு திருமுரை என்ற ஒரு தொகுப்பில் திருத்தப்பட்டன. கி.பி 1000 இல் நில அளவீடு மற்றும் மதிப்பீட்டின் ஒரு பெரிய திட்டத்தை அவர் தொடங்கினார், இது ஏகாதிபத்திய நிர்வாகத்தை வலுப்படுத்தியது. இந்தியாவின் மிகப் பெரிய மற்றும் உயரமான கோயில்களில் ஒன்றான புகழ்பெற்ற பிரகதீஸ்வரர் கோயிலைக் கட்டினார்.

MOST READ: உடலுறவின் போது பெண்கள் ஆண்களிடம் இந்த விஷயங்களை பற்றி கண்டிப்பா பேசக்கூடாது... இல்லனா பிரச்சினைதான்!

கனிஷ்கா

இவர் 127-151ல் குஷான் வம்சத்தின் பேரரசராக இருந்தார், அவரது இராணுவ, அரசியல் மற்றும் ஆன்மீக சாதனைகளுக்கு பிரபலமானவர். கனிஷ்காவின் பேரரசு நிச்சயமாக பரந்ததாக இருந்தது. இது தெற்கு உஸ்பெகிஸ்தான் மற்றும் தஜிகிஸ்தானில் இருந்து, வடமேற்கில் அமுதர்யாக்கு வடக்கே பாகிஸ்தான் மற்றும் வட இந்தியா வரை, தென்கிழக்கில் மதுரா வரை பரவியிருந்தது மற்றும் அவரது பிரதேசத்தில் காஷ்மீரும் இருந்தது.

பிருத்திவிராஜ் சவுகான்

பிருத்விராஜ் இந்தியாவின் மிகப் பெரிய போர்வீரராகவும், உலகின் மிகசிறந்த வீரர்களில் ஒருவராகவும் கருதப்படுகிறார். அவர் தனது பதிமூன்று வயதில், 1179 இல், தனது தந்தை ஒரு போரில் இறந்தபோது, அஜ்மீர் சிம்மாசனத்தில் அமர்ந்தார். அவர் தனது பதிமூன்று வயதில், 1179 இல், தனது தந்தை ஒரு போரில் இறந்தபோது, அஜ்மீர் சிம்மாசனத்தில் வெற்றி பெற்றார். ஹேமுக்கு முன் டெல்லி சிம்மாசனத்தில் அமர்ந்த கடைசி சுதந்திர இந்து மன்னர் சவுகான். 169 இல் தனது 20 வயதில் சிம்மாசனத்தில் வெற்றி பெற்றார், மேலும் அஜ்மீர் மற்றும் டெல்லியின் இரட்டை தலைநகரங்களிலிருந்து ஆட்சி செய்தார். குஜராத்தின் ஆட்சியாளரான வலிமைமிக்க பீம்தேவை பதின்மூன்று வயதில் தோற்கடித்தார். அவர் வில்வித்தை பயிற்சி பெற்றார் மற்றும் இருட்டிலும் இலக்கை கணக்காக கொள்ள முடியும். அவரது எதிரி, ஜெய்சந்தின் மகள் சம்யுக்தாவுடனான இவரது காதல் கதை மிகவும் பிரபலமானது.

ஹேமச்சந்திரா விக்ரமாதித்யா (எ) ஹெமு

ஹெமு கி.பி 16 ஆம் நூற்றாண்டில் வட இந்தியாவின் இந்து பேரரசராக இருந்தார், இந்த காலகட்டத்தில் முகலாயர்களும் ஆப்கானியர்களும் இப்பகுதியில் அதிகாரத்திற்காக போட்டியிட்டனர். டெல்லியின் துக்ளகாபாத் பகுதியில் டெல்லி போரில் அக்பரின் முகலாயப் படைகளைத் தோற்கடித்த பின்னர் 1556 அக்டோபர் 7 ஆம் தேதி ஹேமு டெல்லி அரியணையில் சேர்ந்தார், மேலும் வேத காலத்திலிருந்து பல இந்து மன்னர்களால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட விக்ரமாதித்யா என்ற பட்டத்தை ஏற்றுக்கொண்ட உண்மையான மன்னரானார். ஆண்டுகளுக்கும் மேலான துருக்கிய மற்றும் முகலாய ஆட்சியின் பின்னர், வட இந்தியாவில் பூர்வீக ஆட்சியை (குறுகிய காலத்திற்கு) மீண்டும் நிறுவினார்.

MOST READ: ஆண்களின் காண்டத்திற்கும் பெண்களின் காண்டத்திற்கும் உள்ள சுவாரஸ்யமான வித்தியாசங்கள் என்ன தெரியுமா?

மகாரானா பிரதாப்

இவர் மேவார் இராச்சியத்தின் இந்து ராஜ்புத் ஆட்சியாளராக இருந்தார். பிரதாப்பின் சக ராஜ்புத் தலைவர்கள் அனைவருமே இதற்கிடையில் முகலாயர்களின் அடிமைத்தனத்திற்குள் நுழைந்தனர். பிரதாப்பின் சொந்த சகோதரர்களான சக்தி சிங் மற்றும் சாகர் சிங் கூட அக்பருக்கு சேவை செய்தனர். உண்மையில், அம்பரின் ராஜா மன் சிங் போன்ற பல ராஜ்புத் தலைவர்கள் அக்பரின் படைகளில் இராணுவத் தளபதிகளாகவும் அவரது சபை உறுப்பினர்களாகவும் பணியாற்றினர். அக்பர் மொத்தம் ஆறு இராஜதந்திர பணிகளை பிரதாப்பிற்கு அனுப்பினார், ஒவ்வொரு முறையும் அகதரின் அதிகாரத்தை ஏற்க பிரதாப் பணிவுடன் மறுத்துவிட்டார், சிசோடியா ராஜபுத்திரர்கள் எந்தவொரு வெளிநாட்டு ஆட்சியாளரையும் ஒருபோதும் தங்கள் மேலதிகாரியாக ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை என்றும், அவர் அவ்வாறு செய்ய மாட்டார் என்றும் வாதிட்டார். அக்பரைப் போன்ற ஒரு அநியாய மற்றும் கொடூரமான மனிதனுக்கு அவர் தலைவணங்க முடியாது என்று முடிவு செய்தார்.

மகாராஜா ரஞ்சித் சிங்

சீக்கிய சாம்ராஜ்யத்தை நிறுவியவர், ஒரு கண், ஒரு கையை இழந்தபோதிலும் இந்தியாவில் மிகப் பெரிய பேரரசுகளில் ஒன்றைக் கட்டிய வீரர். அவர் பஞ்சாபிலிருந்து துரானிஸை விரட்டியடித்தார், முல்தானைக் கைப்பற்றினார், பெஷாவரை பஞ்சாபுடன் இணைத்தார். அவரது இராச்சியம் சுலைமான் மலைகளின் அடிவாரத்தில் நீட்டிக்கப்பட்டது. ஜரி ஃபிராங்கோயிஸ் அலார்ட் போன்ற ஐரோப்பியர்களுடன் ஹரி சிங் நல்வா, திவான் மோகம் சந்த், சோராவர் சிங் போன்ற சில வலிமையான ஜெனரல்களும் அவருக்கு இருந்தனர்.

அக்பர்

16 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில், திமூர் மற்றும் செங்கிஸ் கானின் வழித்தோன்றலான உஸ்பெக் பாபர் இந்தியாவை கைப்பற்றத் தொடங்கினார், இது முகலாய சாம்ராஜ்யத்தின் உருவாக்கத்திற்கு வழிவகுத்தது. அவரது தந்தை ஹமாயூனின் அடிச்சுவடுகளைப் பின்பற்றி, அக்பர்-இ-ஆசாம் 1556 ஆம் ஆண்டில் பேரரசின் மூன்றாவது ஆட்சியாளரானார். அடுத்த 20 ஆண்டுகளில், அவர் வடமேற்கில் பஞ்சாப், வடகிழக்கில் ராஜ்புதானா, கிழக்கில் குஜராத் மற்றும் மேற்கில் வங்காளத்தை கைப்பற்றினார். முகலாயர்களின் மிகசிறந்த அரசராக இவர் விளங்கினார்.

MOST READ: சாணக்கிய நீதியின் படி இந்த 6 ரகசிய குணங்கள் உங்களின் வாழ்க்கையை அடியோடு மாற்றுமாம் தெரியுமா?

கிருஷ்ண தேவராயர்

துலுவ வம்சத்தின் மூன்றாவது ஆட்சியாளரான கிருஷ்ணதேவராயரின் ஆட்சியில் தென்னிந்திய விஜயநகர சாம்ராஜ்யம் அதன் மிகப் பெரிய அளவை எட்டியது. அவரது ஆட்சி அதன் இராணுவ வெற்றிகளால் வரையறுக்கப்படுகிறது. 1509 ஆம் ஆண்டில் அவரது படைகள் படையெடுப்பாளர்களை எதிர்த்துப் போராடி தோற்கடித்தபோது, ​​டெக்கான் பீடபூமியின் சுல்தான்களால் உள்ளூர் நகரங்களை ஆண்டுதோறும் கொள்ளையடிப்பதை நிறுத்துவதே அவரது முதல் செயலாக இருந்தது. உள்ளூர் நிலப்பிரபுத்துவ ஆட்சியாளர்கள் அடங்கியவுடன், கிருஷ்ணதேவராயர் தனது கவனத்தை கலிங்க குடியரசில் உள்ள கஜபதி இராச்சியம் நோக்கி திருப்பினார். இருப்பினும், டெக்கான் சுல்தான்கள் கிருஷ்ணதேவராயரின் சாம்ராஜ்யத்திற்கு தொடர்ந்து அச்சுறுத்தலாக இருந்தனர், மேலும் அவரது நடவடிக்கையின் உச்சம் 1520 இல் நடந்த ரைச்சூர் போர், இது தென்னிந்திய வரலாற்றில் ஒரு திருப்புமுனையாகும்.